Lata 70 kontra 80

[daga]

Naszła mnie.. że fani Q dzielą się czasem na wolących latach 80 uważane często za mniej ciekawe niż 70, które są traktowane ambitniej? A może jest jeszcze inny podział.

Czy sukces artystyczny, komercyjny odzwierciedla podziały wśród fanów?

Czy można kochać SHA i HS?

[Iskierka]

Muzyka z lat 70 zespołu Queen ,taka bardziej była rockowa ale w latach 80,chodziarz piosenki bardziej mi się podobają ,to jednakże to było bardziej pop rock. (Zaraz będą ataki na mnie)Fajnie byłoby być w tych czasach i po angielsku pogadać z kimś z Queen.

[NatArt]

O którego chodziarza Ci chodziło ?

[daga]

sporo osób lubi lata 80, bo wyszło wtedy sporo tzw. hitów i powiedzmy, że łapie się to jeszcze Innuendo.
Nawet można podzielić twórczość Q na trzy etapy: Game/Gordon/HS Works/AKOM i Miracle/Innuendo
Czy tylko mi się wydaje, że taki podział wizerunkowo/muzyczny istnieje? I nawet sami fani kto lubi początek lat 80 nie koniecznie przepada za środkiem. Więcej zwolenników ma już końcówka lat 80.

Jak ktoś zaczął słuchać Q od lat 80 i spodobało mu się Radio Gaga to nie zawsze złapał chyba bakcyla do lat 70 i może nawet myśleć, że to inny zespół wtedy grał.

[Kacio94]

Ja jestem fanem ostatnich 3 płyt. Choć zaraz po nich lubię i to bardzo The Game. Każdy okres miał swoje świetności i nie można mówić, że nie. Queen nie mogli grać tego samego z 70's w 80's, bo mogliby odnieść porażkę. Muzyka poszła nieco dalej, trochę bardzo zrobiła się elektroniczna, dużo eksperymentów muzycznych itd. Przynajmniej takie piosenki z Hot Space potrafili świetnie zagrać na koncertach. The Works chyba najbardziej lubię za powrót do stylu scenicznego z 70's . Najbardziej z 80's wolę początek i koniec tych lat. Środek był dobry, ale nie na tyle żebym uznawał tamte płyty za coś genialnego. W 70's było inaczej. Nie można porównywać płyt z 70's i 80's, bo tego nie da rady zrobić. To już są dwa odmienne style. Jak słychać, zespół w 90's znów inaczej grać, nieco ciężej (album Innuendo), aż szkoda, że krótko trwały te lata 90-te dla Freddiego i Queen. Dlatego jestem zdania, że nie ma sensu porównywać 70's z 80's.

[Mandey]

Lata 80te były kiepskie w ich wydaniu. To, że moja ulubiona ich płyta pochodzi z tej dekady nie przeszkadza mi w tym by stwierdzić, że to co robili całościowo to najlepiej robili to w latach 70tych. Płyty, utwory, trasy, brzmienie. To wydawnictwa z tej dekady wśród znawców i przeróżnych krytyków muzycznych uchodzą za klasykę rocka. Nikt nie odważy się tak powiedzieć o Hot Space, The Works, A Kind Of Magic czy The Miracle. Dla wielu na tych płytach brzmienie Queen sięgnęło dna. Ja pierwszą z nich wielbię, ostatnią tylko lubię. Te w środku uważam za totalne nieporozumienie (jeden eksperyment w postaci HS zupełnie by wystarczył) i wypaczenie wizerunku tego zespołu. Same największe komercyjne hiciory to z tych krążków, które do dziś straszą w przeróżnych stacjach radiowych. Wielu fanów rozpoczynających przygodę z królową zaczyna właśnie od tego co słyszy w radio... Później przychodzi wielkie zdziwienie, że dekadę wcześnie potrafili grać ostrzej i o niebo lepiej.

70 <<<<<<<< 80 zdecydowanie.

[OberstPrymas]

Pamiętam, że w czasach kiedy zaczynałem przygodę z Queen od platynowego składaka to bardzo mnie zdziwiło brzmienie 7SOR. Właściwie to nawet sprawdziłem na yt czy to Mercury śpiewa, bo jak porównywałem ten kawałek z na przykład AKOM to szokowała mnie ta różnica w brzmieniu i wokalu.
I przyznaję, że przez jakichś czas nawet jarałem się GH II. Jednak pierwszą ich płytami studyjnymi, które kupiłem były Jazz, The Miracle i pierwsza część On Fire (w pakiecie na Allegro, wydanie Gazetowe) i pamiętam że to Jazz zrobiło na mnie ogromne wrażenie. Ta płyta zadecydowała, że postanowiłem pójść w lata 70. Już wtedy - mimo minimalnego osłuchania z muzyką w ogóle - wiedziałem że seventisy są bardziej ambitne i wymagające. Ejtisy to czasy fajnych piosenek, które jednak prędzej czy później strasznie się przejadają. Dlatego nie wyobrażam sobie, żeby ktoś na przykład po 3 latach cały czas uważał AKOM czy The Works za dobre płyty.

[Kalamburka]

[Kacio94]

[Iskierka]

Mi się podobają piosenki z lat i 70 i 80 ,wszystkie nadają się na karaoke.Ale do tańczenia do nie wszystkie z lat 70 się nadają,chodziarz niektóre tak.

[annie_m]

No cóż, ja w tej "walce" lat 70 i 80 zawsze będę za latami 70. To było wybitne brzmienie Queen, takie które oni sami sobie wypracowali, a nie takie które było modne, jak w przypadku lat 80, szczególnie jeśli chodzi o środek lat 80. Uważam, że to właśnie w latach 70 stworzyli swoje najlepsze piosenki. Właściwie to właśnie z tego okresu jest większość moich ulubionych utworów. Oczywiście nie odrzucam całkowicie lat 80, raz na jakiś czas do nich wracam. Są o wiele gorsze w wykonaniu Queen. Osobiście uważam, że wiele wtedy nadrabiali na koncertach. Ale rzecz jasna tu bardziej chodzi o brzmienie na płytach. O ile Hot Space to bardzo udany eksperyment to kolejne dwie płyty można stawiać wyżej tylko nad Flash Gordon. Jedynie pojedyncze piosenki na tych płytach można uznać za dobre. Dla porównania na Queen II, ANATO czy ADATR prawie wszystkie piosenki można uznać za świetne lub wręcz wybitne.

[Rob]

[zgredzik]

ja kocham SHA, Innuendo ale też AKOM jestem Medżik-zbokiem

[OberstPrymas]

A ja nie kocham ani AKOMa, ani Innuendo, ani SHA.
Ale ze mnie fan lol.

[Maciej]

To jest też kwestia tego ze cały rynek muzyki rockowej czy w ogóle rozrywkowej zmienił się u progu nowej dekady. Lata 80-te to zupełnie inna bajka i nie chodzi tu tylko pod względem tego co popularne ale także pod względem nowych instrumentów, elektroniki, aranżacji, technik studyjnych. Żaden zespół z lat 70-tych nie brzmiał w latach 80-tych tak jak w poprzedniej dekadzie. Inna sprawa że cięzko znaleźć przykłady zespołów które były lepsze w latach 80-tych niż w 70-tych

Nie da się ukryć że złota epoka rocka powiedzmy 1969-77/78, to był czas odkryć, niedostatki sprzętowe i brzmieniowe nadrabiano kreatywnością. W latach 80-tych i dziś już tego nie ma. To co zawsze zwracało moją uwagę, to fakt że Queen zawsze brzmiał na czasie w 73 brzmieli tak jak się powinno brzmieć w 73, w okolicach 75 roku gdy nastąpiło takie apogeum kunsztowności i form muzycznych w muzyce rockowej to zabrzmieli tak jak się powinno w 75, po wybuchu punka, uprościli muzyke i w 77 zabrzmieli tak jak się powinno w 77, w 82 taka jak się powinno w 82, w 86 tak jak się powinno w 86. I gdy na początku lat 90-tych nastąpił revival rocka i żywych instrumentów, też zabrzmieli w 91 tak jak się powinno w 91. Ich reakcja na bieżący świat muzyczny była niesamowita, zawsze brzmieli na czasie. Choć trzeba pamiętać że nic się bardziej nie starzeje niż wczorajsza wersja jutra i to co brzmiało nowocześnie w latach 80-tych, dziś tak nie brzmi .
Osobną sprawą pozostaje poziom kompozycji, ten nie da się ukryć że był wyższy w latach 70-tych ale tu też upatruje przyczyn w fakcie, że ogólnie świat muzyczny taki miał wtedy klimat.

[Anela]

rybo dwudyszna jasna. Napisałam wypracowanie i mnie wylogowało.
echhhhhhhhhh

No dobrze. Nie umiem stanowczo i w całości opowiedzieć się za jedną dekadą. Oczywiście, wolę lata 70te zdecydowanie, ale nie zamierzam tak do końca walczyć z latami 80. i bez skrupułów obrzucać je błotem. Nie był to dobry okres.. Ale był ważny.
Dla mnie lata 70te to esencja zespołu, wybuch ich kreatywności, ich prawdziwe oblicze - chłopaki eksperymentowali, przekraczali granice, miałam wrażenie, że nie przyjmowali do wiadomości, że są rzeczy niemozliwe. Grali to, na co mieli ochotę. Tu jest ich serce, tu ich talent błyszczy. Inna sprawa, że w tym czasie artyści byli bardziej niezalezni, tworzyli po swojemu, bo następne dziesięciolecie rządziło się swoimi prawami, to już chyba był biznes.. Listy przebojów, teledyski, wielkie trasy i masowe koncerty. A chłopcy mieli apetyt na sukces, więc według tych reguł grali.
Efekt znamy. Teraz boli czasami słuchanie takiej muzyki i myślenie, że to marnowanie czasu i talentu.. ale ogólnie rzecz biorąc, całkiem niezły sukces ta muzyka osiągnęła. Oczywiście, to nie jest wyznacznik świetności zespołu, ale ja nie traktuje tego do końca jako wadę. Nie lubiłam Gagi i IWTBF kiedy Queen było mi zupełnie obojetne i do tej pory nie przepadam za czymś takim, ale mam świadomość, że bez tej muzyki mojego uwielbienia do Queen by zapewne w ogóle nie było. Popularność i status, które zdobyli w sporej części dzieki tej muzyce, umozliwiły mi pózniejsze wgłębienie się w ich twórczośc, dlatego nie żałuję, że byli na listach, że sprzedali tyle płyt. Mnie co prawda pociągnęło Don't Stop Me Now i Made In Heaven, ew. mozna jeszcze zaliczyć Show Must Go On, i WWTLF, ale dzięki muzyce z takiego The Works dowiedziałam się o istnieniu tego zespołu, dzięki temu, że radia grały te nienajlepsze hity. Oczywiście, dla jednych tworzy to fałszywy obraz zespołu jako całkowicie komercyjnego, lecącego na kasę i tworzącego przyjemne przeboiki, ale z drugiej strony, jak kiedyś rozmawialiśmy - to jest furtka. Przez te drzwi można wejśc i poznawać, najpierw różnorodną i bogatą muzykę Queen, potem wszelką inną muzyke w ogóle. Dokładnie taką funkcję spełnia u mnie Queen. Nie będę udawac, byłam ogromną ignorantka i do tej pory moja wiedza i gust nie są zbyt wyrafinowane. Ale cos się zmienia dzięki Queen właśnie i na pewno nie tylko ja tak mam.
Może zakochałabym się w Queen wczesniej gdybym miała okazję słyszeć utwory z The Miracle - choć to też są lata 80. I to jest jeszcze inna sprawa - uwielbiam lata 70te, ale cieszę się, że Queen ma w dorobku muzykę, która po prostu dostarcza radości i przyjemności jak np. na The Miracle. QII mnie porusza i skłania do zachwytow, kocham ADATR z całego serca. Czasem jednak też przychodzi ochota na coś kompletnie innego, a takie Breakthru od razu poprawia humor i dodaje energii, a nie powiem, przy Calling All Girls i Hammer To Fall też jest miło. A na koncertach na bank klaskałabym z całym tłumem do Gagi.
Myślę, że ten etap i dla chłopaków był ważny. Uświadomił im co nieco, parę rzeczy potem zrozumieli.. Na kształt Innuendo miała wpływ w wiekszości choroba Freda, ale doświadczenia z poprzednich lat z pewnością też. Wszystko w życiu jest po coś - te lata 80. też coś dały..
Jest jedno pytanie - czy gdyby cały czas szli ściezką z lat 70, czy w takim wypadku też osiągneliby taki sukces? Może tworzyliby trochę inaczej, ale nie odbiegliby od swojego stylu.. Ciekawe, co mogłoby powstać. Czy to dałoby im tyle, ile osiągnęli przy pomocy The Works i AKOM? Na pewno cięzko stwierdzić, może szkoda, że zboczyli z drogi.. ale jak mówiłam - koniec końców, nie mogę im mieć tego do końca za złe.
Może muzyka, jak to mówicie, ejtisowa nie napawa mnie dumą i to nie był dla nich najszczęśliwszy okres - ale był istotny i potrzebny. Zresztą - i w latach 80. mozna znaleźć fajne rzeczy. Chyba nie da się bezwarunkowo kochać całej twórczości Queen, ale myślę, że na każdym etapie chyba da się znaleźć coś dobrego.

[daga]

Ale gdyby wyjąc lata 70 i zespół rodzi się w latach 80 to chyba inaczej byłby postrzegany jak jakiś Modern Talking czy Bon Jovi. Fakt co Maciej napisał, innne instrumenty, brak potrzeby kombinowania (pierwsze PC itp. w muzyce) to inne tworzenie. Może bez RadioGagi nie byłoby Lady Gagi czy wielu z nas dziś siedzących tu na forum. Ale smutne, że jak po latach przyszły koncerty to jednak sami muzycy trochę po zapominali swój bogaty dorobek z lat70 i na trasach od 2005 dominowały lata nowsze.

[Kacio94]

Zapewne tak by było, jak daga mówi. Może niestety tak musiało być? Może szkoda, że Queen nie powstali hmm 60's? W połowie 60's, bo może to wszystko by inaczej wyglądało. Można tylko sobie to wszystko wyobrażać, albo po prostu mogli dalej się trzymać chociaż tego co zaprezentowali na The Game (mówię o ilości syntezatorów itp.). No trudno, nie zmienimy historii, ale fajnie jest tak sobie wyobrazić to co mogłoby być... no właśnie, możemy sobie wyobrazić.

[daga]

No ja sobie nie potrafie wyobrazic co bym grało, nagrywało dziś Queen. Czy coś jak Innuendo czy cos nowego? Z raperami? Musical, symfonie...

[Kacio94]

Ciężka sprawa. Może by nie istnieli? Patrząc na to, gdyby nie choroba Freddiego, to na pewno by nie wrócili tak prędko do siebie. Tak mi się zdaje.

[Anela]

Ja np akceptuję to co się wydarzyło. Gdyby któraś z płyt była inna, wszystko potoczyłoby się zupełnie inaczej.W sumie nie wiem, gdyby nie choroba Freda to bardzo mozliwe że by nie istnieli.. a jeśliby istnieli nagrywaliby dalej płyty pod dyktando trendów i publiczności moim zdaniem, ale chyba nie po dziś dzień... Chyba inaczej pracowali, kiedy rzeczywiście były między nimi silne więzi - na początku kariery i potem na końcu, a inaczej, kiedy juz sie to wszystko wypaliło w latach 80. Sam Brian mówił przy okazji wydania Innuendo, jak wazne stało się to, że znów byli dla siebie bliscy, że szanowali się i lubili nawzajem. Choroba to był jednak pożądny powód, gdyby nie to, nie wiem, czy znaleźliby powód, żeby az tak sie do siebie zbliżyć.

[Kacio94]

Choroba spowodowała to, że przypomnieli sobie, że są przyjaciółmi, a tu jeden z nich miał wyrok śmierci. To był dosłowny ich powrót do początku, ich historia zatoczyła koło.

[daga]

No, ale chyba wolelibyśmy aby Freddie żył. Swoja droga ile osób by nie zaczęło słuchać gdyby nie umarł... paradoks..

[AABBAAA]

Dla mnie zawsze większą wartość (czy to muzyczną, czy sentymentalną) będą miały 70s, albowiem moją przygodę z Q zaczynałem od wielokrotnego katowania pierwszych Greatest Hitsów . Dopiero później jak słyszałem utwory z ejtisów, słuchałem i dziwiłem się jak zespół nagrywający TAKIE piosenki może później nagrać takie piosenki.

[Kacio94]

[zgredzik]

[daga]

Bez przesady... skoro zahaczył o Barcelone. Ja tam sobie wyobrażam go na scenie w wieku 67lat... Nikt nie przebije i tak Iggy Popa wyglądem obecnie na scenie
Ja widzę Fredka w stylistyce Boba Geldolfa, http://i.dailymail.co.uk/i/pix/2013/09/ ... 34x437.jpg
Neila Younga http://25.media.tumblr.com/tumblr_m8ihm ... o1_500.jpg
Marka http://www.eveningtimes.co.uk/sites/def ... 743493.JPG
czy Brucea

A nawet mógłby wyglądac jak Willi Nelson jakby chcial miec ciagle gługaśne włosy http://billdeyoung.com/wp-content/uploa ... lson-1.jpg


Raczej jak Axel by nie skończył. jednak Freddie miał wiecej oliwy w głowie.

[zgredzik]

[daga]

Zacząłby ćpać na potęgę i pić albo wziąłby ślub z jakimś facetem i się ustatkował. Wiadomo czyste gdybanie.

[Rysiu]

Nigdzie nie mogę znaleźć symulacji jakby Freddie wyglądał w wieku lat sześćdziesięciu kilku (a szukałem niejednokrotnie). Księżną Dianę czy Elvisa znaleźć bardzo łatwo, Freddiego zaniedbano niestety.