Tracklista:

1. One Vision
2. A Kind of Magic
3. One Year of Love
4. Pain Is So Close to Pleasure
5. Friends Will Be Friends
6. Who Wants to Live Forever
7. Gimme the Prize (Kurgan's Theme)
8. Don't Lose Your Head
9. Princes of the Universe
10. A Kind of 'A Kind of Magic'
11. Friends Will Be Friends Will Be Friends...
12. Forever

Bonus EP - 2011:

1. A Kind of Magic (Highlander version)
2. One Vision (single version)
3. Pain Is So Close to Pleasure (single remix)
4. Forever*
5. A Kind of Vision (demo, August 1985)
6. One Vision (live version, Wembley Stadium, 11 July 1986)
7. Friends Will Be Friends Will Be Friends...*

*utwory nie znajdują się na podstaowej wersji A Kind of Magic z 2011 r.

Po oszałamiającym sukcesie na Live Aid Queen powrócili do studia. Czy było warto?

Dla WWTLF warto było.

Jeżeli z dyskografii Queen wyrzucić dwie niekanoniczne rzeczy - a mianowicie "Flash Gordon" i "Cosmos Rocks" ten album okazuje się być najsłabszą płytą zespołu, robioną mocno na siłę. Kilka utworów naprawdę słabych, kilka żałosnych i wybijające się nieco wyżej "WWTLF", "Princes of the Universe" (chociaż te dwa mi się mocno przejadły) oraz "One Vision", do którego mam wyraźną słabość. Reszty słuchać się nie da na trzeźwo.

bożemiły, ta płyta boli.

Gdzieś między najgorszej próby ejtisową produkcją i zrobionymi na odwal piosenkami znajdują się ze dwie perełki. Ale oceniamy płytę, a nie pojedyncze elementy, więc... wiadomo.

Mam do niej takie nastawienie jak do Cosmos Rocks - do dziś nie udało mi się jej przesłuchać... Ta płyta samym swoim istnieniem nie zachęca do przesłuchania.

To nie jest zła płyta. Tak, na tle reszty albumów Queen to tragedia, jednak nie skreślam jej całkowicie. One Vision, tytułowy, Who Wants to Live Forever, Gimme the Prize, Princes of the Universe to bardzo dobre numery dla których warto sięgnąć po AKOMa.

A KIND OF MAGIC to jest dzieło, naprawdę. oceniam na 6 bo to jedna z najlepszych płyt Queen. nie jestem trollem, nic z tych rzeczy. trzeba być ignorantem i pozerem by nie rozumieć geniuszu tego albumu. to jest ejtis na ejtisowym poziomie! ;D

posłuchaj Hall of Oates, George'a Michael'a, Michaela Jacksona - wtedy zrozumiesz, że to dobry ejtis.

Dałam 2, zastanawiałam się czy nie zagłosować na "ta, chyba a kind of tragic", ale aż tak tragicznie nie jest, bo jest tu WWTLF i One Vision, które ja bardzo lubię. Reszta albo przeciętna, albo beznadziejna. Ogólnie płyta w moim rankingu Queen jest 3 od dołu.

chciałem tylko zakomunikować jedno.

nie znacie się. <<i nie rozumiecie AKOM>>


ps. jesteście ograniczeni :*

Do Magic zawsze mam ogromną sympatię, nie jest moim ulubionym albumem, ale jakoś po prostu miło mi się słucha tej płyty. Może nie jest świetną płytą, jest dobrą płytą, nie wybitną, ale naprawdę dobrą. Musiało być troszkę "magii" w niej (syntezatorów )
Najczęściej wracam do One Vision, One Year Of Love, Who Wants To Live Forever no i Princes Of The Universe. Płyta dobra, dostaje ode mnie 4, zasłużona ocena, tak myślę

Mocno przeciętny album Queen, właściwie (poza Princes Of the Universe) mógłby się kończyć po Who wants to live forever.

1. One Vision - fajny zainspirowany przemówieniem Martina L. Kinga tekst, niezły rocker.
2. A Kind of Magic - typowy przebój, z chwytliwym refrenem i basem. Bardziej cenię obecnie wersję z Highlandera.
3. One Year of Love - mam słabość do tej ballady, co prawda Fred drze się trochę bez sensu momentami jak to miał w zwyczaju w połowie lat 80-tych, ale robi to jednak ujmująco
4. Pain Is So Close to Pleasure - dno, zamiast tego wrzuciłbym w tym miejscu Princes i zakończył album po WWTLF.
5. Friends Will Be Friends - pamiętam, że na starym forum zawsze był pocisk na tę piosenkę, a ja jej będę bronił. Wiem, że nie jest to arcydzieło, ale ma pozytywny przekaz, miłą dla ucha melodię. Radiowy hit.
6. Who Wants to Live Forever - najlepsza piosenka albumu i jedna z lepszych w latach 80. Queen.

O reszcie nie będę pisał bo nie ma sensu (tylko Princes trzyma poziom).

Ogółem: 3.

Dałem szczerze 6, bo zasługuje na tyle jako płyta świetnie odnajdująca się w tamtym okresie.

Ta bardzo pomysłowa i idealnnie wyprodukowana płyta jest moją kolejną ulubioną zaraz po The Works. Jej znakomity i niepowtarzalny klimat idealnie wpasował się w Highlandera i jest to z całą pewnością jeden z najlepszych soundtracków z tamtego dziesięciolecia. AKOM posiada tak pięknie wyrafinowane i cudowne kompozycje, że może śmiało równać się z wieloma innymi płytami Queen Jak dla mnie jedynym słabym punktem na tej płycie jest mocno już ssące FWBF, reszta to prawdziwe mistrzowskie arcydzieła godne uwielbienia

ROBERCIKU, DZIĘKUJĘ CI ZA TEN POST. Z CAŁEGO SERCA!

KOCHAM TAKICH LUDZI Z PRAWDZIWYM, EJTISOWYM GUSTEM!

<kocham miłością platoniczną ofkors>

ps. wiecie już kto dał dwie jedyne 6 akomowi xd

Z myślą o Tobie mój drogi

och Rob, zgredzik, jak słodko!

1. One Vision - fajny kawałek, jeden z tych, których słucham najczęściej. Ma power, jest pier*olnięcie. Nie ma się co czepiać.
2. A Kind of Magic - jakis czas temu żywiłam do tego utworu odrazę wręcz, ale teraz jakoś daję rady wysłuchać go do końca. Najlepiej brzmiał w Budapeszcie.
3. One Year of Love - lubię ten kawałek o wiele bardziej bardziej niż YTMBA, które jest przereklamowane i nudne.
4. Pain Is So Close to Pleasure - uchu, coś dla zboczuchów Przyjemna piosenka traktująca o życiu
5. Friends Will Be Friends - nie trawię. Dziękuję.
6. Who Wants to Live Forever - tu chyba się nie trzeba wypowiadać, bo utwór sam się broni.
7. Gimme the Prize (Kurgan's Theme) - dobre, mocne.
8. Don't Lose Your Head - jakoś średnio przepadam, ale da się posłuchać
9. Princes of the Universe - mega kawałek, lubię okropnie, świetny utwór

Najrzadziej odsłuchiwana płyta studyjna Queen przeze mnie. Raz po raz sięgam tylko po cztery utwory z niej... One Vision, One Year Of Love, Who Wants To Live Forever i Princes Of The Universe. Ten ostatni uważam za jeden z lepszych jakie popełnili w latach 80tych. Reszta płyty mogłaby nie istnieć. Ogólnie to najgorzej obok The Works wyprodukowany ich album.
Słaba 2 ode mnie.

No to jest totalna katastrofa. Tylko One Vision, WWTLF i Princes można z tej płyty słuchać bez użycia MOCNYCH środków odurzających. Beznadziejna, typowa dla Niemców (czyt. Macka) produkcja + zwalająca z fotela ilość syntezatorów. Wychodzi nie powiem co. Chciałem wybrać opcję "a kind of tragic", ale jednak te trzy utwory nie wywołują odruchów wymiotnych, więc...
2

Patrzę na listę utworów, odsłuchuje sobie w głowie i... nie nienawidzę tej płyty.
Właściwie nawet najsłabsze numery jestem w stanie przesłuchać w całości: Gimme the Prize (Kurgan's Theme), Don't Lose Your Head.
Problemem bywa tylko Pain Is So Close to Pleasure, które nie wiedzieć czemu kojarzy mi się z brutalnym gejowskim seksem przy użyciu dziwnych narzędzi.
A jeśli jeszcze zastąpić AKOM wersją z filmu to już w ogóle dobrze się słucha.


Daję 3+/6