Gdyby chociaz płytę wydali, ale jeden kawałek to chyba za mało na temat, szczególnie że jest topic zapowiedzi, premiery. Proponuję, że przemienię to na przykład na temat o Riverside/Duda solo, a to będzie jego część (początek)?

Z tego co widzę, to kawałki są płatne. Nie wiem jeszcze jak to brzmi, ale pisze "music by: Mariusz Duda", czyli spodziewam się czegoś w jego stylu, a nie Wilsona.

jeden kawalek

Alec był bardzo zaangażowany w mariusz duda street team na początku, zresztą w srodowisku fanów wilsona tez zdaje sie mocno dzialal. znało go wielu fanów mariusza z calego swiata. mam nadzieje, ze ten numer nie wycieknie na zadnego youtube'a czy torrenty. 13 zeta to nie fortuna.

Czas jednak weryfikuje wiele rzeczy.
Powróciłem sobie do najnowszego wydawnictwa Lunatic Soul i nie jestem w stanie pojąć jak mogłem je przepuścić te kilka miesięcy temu. Od jakiś dwóch tygodni bardzo często do niej wracam. Ma oczywiści pewne mankamenty; zrezygnowałbym w całości z tego konceptu, że ktoś tam ogląda filmy, smutno mu i postanawia się zabić, a potem się błąka przez dwie pierwsze płyty, aż terapeuta ponownie zabija Victorię itd. Tak samo fanem wokalu Dudy już chyba nigdy nie zostanę, ale... to są szczegóły i czepialstwo. Całościowo jest to bardzo dobra płyta. IMO najlepsza jaką Duda dotąd nagrał. Zwłaszcza trzy ostatnie kawałki są kapitalne.
Na fejsbukach zdaje się pisali, że w tym roku ma wyjść nowy album Riverside więc też fajnie, bo ostatnio doszedłem do wniosku, że SONGS jest moją ulubioną ichnią płytą. Ma dwie wpadki (Feel Like Falling i We Got Used to Us), tematycznie jest chyba badziej wtórna niż AC/DC ( ), ale jako całość najfajniej mi się jej słucha. Jest najbardziej "luzacka", pozbawiona zadęcia, a Deprived i Escalator Shrine, to jedne z ich najlepszych kawałków.

A i na koncert takiego Lunatic Soul to bym się z chęcią wybrał.

SONGS jest tak jak dwa ostatnie Opethy, są rzeczy do których będę wracał raz na rok/dwa lata, ale do potężnych albumów z lat wcześniejszych nie podchodzi i pewnie bym się na dyskografię tych zespołów nie rzucił mając tylko to pod ręką Choć na Opethach nie ma tak dobrego kawałka jak Deprived, może GOOD IS DEAAD ewentualnie.

Mi hejt (jeśli kiedykolwiek taki był) na Heritage przeszedł już dość dawno. Teraz oceniam że to po prostu porządny retro album. Dobra "rzemieślnicza robota" jak to się mawia . Takie Femine czy Folklore, czy właśnie GOD, to fajne rzeczy są. Ogólnie, to 6 albo 7 na 10. Do ostatniej nie chce mi się w ogóle wracać.
Songs w porównaniu do poprzednich (ZWŁASZCZA do SLS i REM) wygląda jak Elvis przy Dream Theater. Luz, blues i fun. Może SLS i ADHD mają lepsze kompozycje, ale stężenie napuszenia czasami jest nie do przejścia (choć jak mam ochotę na takie klimaty, to jakiś Pendragon czy właśnie Riverside bardzo fajnie się sprawdzają... no i trzeba przyznać, że melodie ładne im zawsze wychodzą.). I jest jeszcze debiut - chyba na dzisiaj moja ulubiona płyta (nowy Duda jednak za OOM, przesadziłem z tą 'narlepszością' w poprzednim poście ;p), słodko urocza i naiwna. Poza tym Same River to imo cały czas ich najlepszy numer.

Ogólne rozumiem, że hajp jaki wybuchł w polskim internecie na nich jest niesamowicie przesadzony (porównania do Jethro Tull, Marillion, czy nawet Porcupine, to lekkie przegięcie ) i może irytować, ale z drugiej strony cały hejt ze środowisk ogólno klerykalnych i całej tej internetowej alternatywy co to słucha szamańskich-śpiewów-przepuszczonych-przez-milion-przesterów-i-rozciągniętych-na-półgodzinne-maratony-nudy-i-rozpaczy, też jest wyolbrzymiony.

Nigdy hejtu nie było, to nie nowy Dream Theater czy Floydzi Po prostu porządna rzecz na którą stać wiele zespołów. Jeśli o nowoczesny prog (w sumie żaden ze mnie znawca, ale nic mnie nie jara ostatnimi czasy z tej materii) biega to tamte albumy były rzeczami na które stać może z 10 zespołów na świecie. Wiadomo, sprawa subiektywna. Dla mnie za dużo sklejania zespołów (szczególnie lat 70-tych) niż własnej unikalnej przecież tożsamości. A napuszenie to jednak zawsze będzie składowa progowania, od debiutu King Crimson przecież Dla mnie ADHD to była kiedyś sprawa 10/10, aż się boję wrócić. Jutro odpalę i się przekonam na ile mi te black metale i J-Popy mózg zryły.

Riverside teraz mi się gofrowaty wydaje, oprócz pierwszej płyty, do której mam jeszcze jakiś sentyment. Reszta nudna IMO. Tak ogladałem dodatek na dvd do ADHD z koncertu i się zastanawiam o co tu chodzi. Żeby nie zasnąć.

Jeżeli ktoś jest zainteresowany, to nowe riwerajdy fruwajo już po sieci.

Dobre są!!!

Są ok. Do poprzedniej trochę brakuje, ale dobrze się słucha. Bardziej piosenkowo się zrobiło. Najbardziej podoba mi się chyba Discard Your Fear i Addicted (Hashtag me and go, hłehłe). Przyjemne też jest Time Travelers. Jeżeli jeszcze kiedyś będą się bronić przed łatką DT, to po Saturate Me będzie można jedynie śmiechnąć, bo to zrzynka konkretna. Ogólnie bardzo przyjemna płyta. Ich najładniejsza okładka i najgłupszy tytuł. Jedynie brakuje mi tutaj jakiegoś numeru na poziomie Deprived albo The Depth of Self-Delusion. Plus dla nich, że nie zamknęli się w swoim ogródku i dalej próbują nowych rzeczy.

No nie wiem. Dla mnie ta płyta dużo przyjemniejsza niż SONGS. Ta melodyjność bardzo na plus. Jeszcze nie do końca się wsłuchałem, ale większość na równym poziomie, a całość jest jakaś taka bardziej przystępna. Na chwilę obecną chyba Lost najbardziej w sercu.