Genesis

[zinger menu]

[NAR]

[whoatemydinner]

[zinger menu]

[Rysiu]

Ja z solowego Gabriela (całego nie znam, ale znam na tyle, aby wychwycić ogólną tendencję - czyli im dalej, tym bardziej różni się od genesisowskich korzeni) uznaję w zasadzie tylko debiut. Debiut, który po kilku przeróbkach (z wywaleniem Excuse Me na czele) mógłby od biedy robić za kolejny album Genesis. Uwielbiam ten album, moim zdaniem jeden z najlepszych albumów rockowych ever. Późniejsze romanse z różnymi folkowymi stylami, tudzież jakieś wygładzone i ugrzecznione produkcje w stylu So w mój gust niestety nie trafiają.

Co ciekawe, z Genesis bezgabrielowego też cenię tylko jeden album - a mianowicie pierwszy po odejściu Gabriela, "A Trick of the Tail" (część kolejnego albumu W&W też jest znośna, ale bardzo widoczne, a momentami wręcz dominujące są tu już zwiastuny przyszłego stylu grupy). Zupełnie tak, jakby siłą rozpędu tuż po "rozwodzie" i Gabriel i Genesis nagrali jeszcze coś w starym dobrym stylu, a później każdy poszedł własną drogą.

[zinger menu]

[wasdfg7]

Do tej pory nie słyszałem grupy brzmiącej idealnie jak Genesis. Polecam każdemu The Strawbs - Hero and Heroine - totalna kalka Genesis. Dla mnie - nigdy tego więcej nie puszczę. Genesis nie lubię, a więc i tego czegoś więcej słuchać nie będę. Ale fanom powinno podejść

[Rysiu]

[wasdfg7]

Zacznę od tego, że ostatnim razem Genesis słuchałem może raz - co najmniej 5 lat temu Mi to brzmi jak Gabriel w przystępnej oprawie. O wiele bliżej Strawbs do Genesis niż Script - oczywiście moim zdaniem. I nigdy nie zrozumiem w czym Marillion poza wokalem Fisha jest podobne do Genesis. Chelsea Monday to chyba wybitny przykład tego, że już wtedy grali z większym jajem niż Genesis kiedykolwiek

[Atrus]

Racja, porównanie debiutu Marillion do Genesis jest krzywdzące dla tych drugich - prawilne Genesis nie skalało się takimi tandetnymi aranżami, suchą produkcją i automatem perkusy... znaczy się, współpracą z Mickiem Pointnerem.

Natomiast Strawbs zdecydowanie polecam, prog rock z ludzką twarzą. Płyty z lat 1970-74 można brać w ciemno, faktycznie przystępna muzyka, z bardzo wyraźnymi naleciałościami folkowymi (ale raczej nie w stylu Jethro Tull). Oczywiście tylko fan Marillion mógłby z zawiści nazwać Strawbs kalką Genesis, tym bardziej, że oba zespoły działały przecież w tym samym okresie, no ale mniejsza z tym. Hero and Heroine to prześliczna płyta, zwłaszcza otwierająca ją suita, zaś ja najbardziej lubię Grave New World - subtelne, lekkie melodie, bez śladu patosu.

A to:
http://www.youtube.com/watch?v=bkVswDZxrr4 - jest top10 ciar w prog rocku moim skromnym. Jestem pewien, że tę płytę miał David Tibet na repeacie przez dłuższy czas, Blood Axis nagrało swego czasu genialny cover. Dodałbym coś złośliwego o Marillion, ale po co.

[wasdfg7]

[NAR]

I po co ten jad, po co ta mowa nienawiści. Już mnie prawie przekonałeś od przesłuchania, już na allegro płytę zamawiałem, ale w ostatniej chwili odebrałeś mi całą przyjemność. WIELKIE DZIĘKI.

[zinger menu]

[wasdfg7]

Już wiem na przyszłość, żeby nikomu nie pomagać szukać zespołów grających podobnie do innych. Kajam się i błagam o wybaczenie. A już czytanie, że mam coś na myśli i robię to a to i jestem taki a taki wyciągnięte z dwóch zdań jakie napisałem w tym temacie. Poziom master.

[Rysiu]

Przesłuchałem - co prawda tylko ok. 10 minut albumu (dwa losowe utwory), ale chyba to już na tyle, aby jakąś opinię sobie wyrobić. No cóż, trzy rzeczy:
a) Wokal troszkę zalatuje Gabrielem, głos (bardzo) podobny, maniera nieco inna - ale gdzie tam mu do Fisha!
b) Folkowe naleciałości dość wyraźne, ale (na szczęście) z umiarem, a nawet rzekłbym, że ze smakiem i wyczuciem. Nie ma co porównywać tego do Jethro Tull (którego nienawidzę i któremu odmawiam odmawiam prawa do bycia w hall of fame progrocka - niech szukają miejsca w hall of fame folkrocka!).
c) Momentami brzmi z leksza genesisowato (momentami nawet bardzo) ale kalki jednak nie widzę - raczej efekt smażenia się w tym samym sobie trendowo-epokowym. Różnice są w stylu są jednak dość wyraźne.

Muzyka ogólnie podoba mi się, akceptuję to, co usłyszałem i uznaję zespół za godzien zainteresowania i bliższego przyjrzenia się... kiedyś (dopisuję w każdym razie do mojej niestety zdecydowanie zbyt długiej listy).

I dziękuję koledze o bardzo skomplikowanym nicku za podrzucenie mi pod nos tego bardzo ciekawego znaleziska.

[Rysiu]

[wasdfg7]

[Rysiu]

[OberstPrymas]

Genesis to podróbka Marillion.

[NAR]

Genesis skończyło się na Script Em All

[zinger menu]

"Division Bell" to doskonały przykład, jak mogłoby wyglądać Genesis, gdyby Fish nie odszedł z Marilliona.

[OberstPrymas]

A Led Zeppelin to idealny przykład tego, jak wyglądaliby The Yardbirds gdyby się nie rozpadli.

[Rysiu]

We Can't Dance zjebane, tak bardzo zjebane...

Wiecie, nie mam jakoś żalu do chłopaków, że poszli w stronę popu. Nawet więcej - taki "Jesus knows me" czy "I Can't dance" IMO dają radę (hiciory typu z poprzednich płyt typu Invisible Touch też). Nie mogę jednak wysłuchać tych pseudoprogowych, naszpikowanych syntezatorami pierdów, w których pierwsze skrzypce (a raczej klawisze) gra Banks i które serwują mniej więcej od czasu "Wind and Wuthering", a apogeum był album "Duke".

3/4 WCD jest nie do wysłuchania i wcale nie z powodu tak znienawidzonego przez co poniektórych "I Can't Dance" (który dla mnie jest miłym popowym utworem z jajem). Czytałem forum Genesis, niektórych ostro ponosi, twierdzą, że pojawia się tu progresja, a nawet że jakiś tam utwór z tych mniej znanych (nie wiem który, wszystkie są równie syfne) mógłby znaleźć się na płycie "Selling England by the Pound" i nie zaniżyłby poziomu... litości, błagam litości!

Jeszcze raz: zespół grając pop się spłaszczył, uprościł, nawet niech będzie: zeszmacił. Ale to im wybaczam, bo chociaż pop, to jednak fajny. Ale 10-minutowych orgazmów Banksa, na których można zasnąć już nie. Brzydzi mi się wręcz na samą myśl o tej płycie i nie wiem kiedy (i czy w ogóle) do niej jeszcze wrócę.

[david82]

Yhym, czyli trzeba przesłuchać.

[Gnietek]

[david82]