Queen at the Beeb na cenzurowanym

[Gnietek]

Tracklista:

1. My Fairy King
2. Keep Yourself Alive
3. Doing All Right
4. Liar
5. Ogre Battle
6. Great King Rat
7. Modern Times Rock'n'Roll
8. Son And Daughter

Szukałem wzdłuż i wszerz, ale coś nie widzę, żeby ktoś utworzył temat do dyskusji o tym albumie. Nie należy on wprawdzie do najściślej rozumianej oficjalnej dyskografii, no ale wiadomo, że tak naprawdę jest częścią zbioru albumów Queen, które każdy fan ma w swojej kolekcji.

[Gnietek]

Jak wiadomo, zarejestrowano 6 sesji Queen dla BBC. Jak wiadomo, każda sesja składała się z wykonania 4 utworów, wykonań często bardzo interesujących, gdyż wychodziło coś pomiędzy wersją studyjną a live. Szczególnie interesująca jest szósta sesja z "We Will Rock You" w wersji szybkiej (oraz kawałkiem wersji wolnej, oraz... czytanym fragmentem książki Hermana Hessego, który znalazł się tu zupełnie przypadkowo ), najlepszym wykonaniem "Spread Your Wings" ever, "My Melancholy Blues" bez napuszenia mocno mnie wkurzającego w wersji z "News of the World" oraz "It's Late" z psychodeliczną solówką w środku. Ta sesja oczywiście nie została wydana. Cieszmy się, że ostatnio jej połowa znalazła się w bonusach do zremasterowanej "News of the World". Wow. Nie wydano też sesji czwartej zawierającej cudna wersję "Nevermore" i "White Queen" z lepiej słyszalnym fortepianinem, o ciekawym wykonaniu "Modern Times Rock 'n' Roll" nie wspominając. Oczywiście, że nie wydano też sesji drugiej, która zawierała dopracowaną i nie śpiewaną od niechcenia (w przeciwieństwie do wersji najbardziej oficjalnej, czyli tej, co jest B-sidem z singla "Seven Seas of Rhye') "See What a Fool I've Been". Nie, wydano oficjalnie jedynie przeciętne sesje pierwszą i trzecią, właśnie na płycie o nazwie "Queen at the Beeb", a zrobiła to firma niezwiązana z EMI. Nie narzekajmy więc, że TERAZ Queen Productions prowadzi beznadziejną politykę wydawniczą. Na pocieszenie można tylko dodać, że istniał jeszcze gorszy wybór - sesja piąta zawiera wersje studyjne utworów, jedynie ze zmienionymi nieco wokalami.
Z tego, co wydano, najciekawsze jest z całą pewnością wykonanie "Son and Daughter". Mocno rozbudowano ten utwór, gdyż dodano solówkę Briana, która niedługo potem stała się częścią "Brighton Rock". Zmieniono jednak też jego brzmienie. Tutaj faktycznie przypomina ono to znane z kawałków Black Sabbath. Inaczej - gorzej technicznie, ale bardziej naturalnie - brzmi tu też wokal Freddiego. Jest to świetny kawał rocka na żywo (tyle że w studiu ).
Z całą pewnością fajne są wykonania "Great King Rat", "Ogre Battle" (choć ucięło tu intro), "Liar" czy "Keep Yourself Alive" - mamy tu to, co Queen w tym okresie prezentowali na żywo w takiej formie, jak prezentowali to na żywo. Prawdziwy hard rock. Są to rzeczy fajne, ale w przeciwieństwie do "Son and Daughter" już nie mogę powiedzieć, że wolę je od wersji albumowej. Ciekawe byłoby zapewne "My Fairy King", z tego choćby powodu, że tego kawałka nigdy Queen nie wykonali na scenie, ale... tutaj umieszczono akurat z półplaybacku - tak jak w przypadku sesji piątej, instrumenty są wzięte z płyty "Queen", a na żywo zarejestrowano jedynie wokal (i to też tylko ten główny, bo i chórki są z playbacku)... "Doing All Right" moim zdaniem sporo traci w porównaniu do wersji albumowej, bo nie ma tu coraz cięższych i głośniejszych wejść gitary (te wejścia są w tych samych miejscach co na "Queen", ale wszystkie brzmią podobnie ciężko i głośno), przez co kawałek traci efekt rozkręcania się i nie ma piorunującego finału. No i jest jeszcze "Modern Times Rock 'n' Roll" z innym frazowaniem Rogera. Innym nie znaczy w tym przypadku lepszym czy ciekawszym, a wręcz przeciwnie.

Podsumowując: prawie 38 min, łącznie 8 piosenek, w tym tylko 1 mogę nazwać lepszą od wersji studyjnej, i to też z pewnymi zastrzeżeniami; 4 uznaję za niewiele gorze, a wprowadzające przy tym jakąś odmianę, a 3 za wersje nic niewnoszące i wyraźnie gorsze. Fajnie, że ten album się ukazał, ale nie ma się czym zachwycać.

[Mozzer]

Bardzo zgrabna składanka. Lepiej mi się słucha tej płyty niż debiutu . Utwory są zagrane w sposób bardziej , zadziorny, na luzie , bardziej szorstko .
Takie znakomite podsumowanie ich początków . Gdybym miał wybrać swoje ulubione pięć płyt Queen , takich ulubionych od początku do końca to ta byłaby w pierwszej piątce... a może siódemce Może inaczej , gdyby ktoś pozwolił mi zabrać na bezludną wyspę tylko 5 płyt Q , to At the Beeb znalazła by się w tej piątce .